(wanneer ik over wij spreek, dan spreek ik over mijzelf en Gamini.)
Het inpakken en versturen van de 350 dozen was geen pretje. Een zekere Andrew Pieris werkende bij de politie in Alkmaar en zelf Sri Lankees zou ons helpen de dozen door de douane te krijgen. Maar toen het erop aankwam heeft hij zijn belofte niet kunnen waarmaken. Het is te complex om hier in detail op in te gaan. Dus verder met het reisverslag…
Allereerst naar Colombo waar een bedrijf (Appoint) vanuit Nederland een kindertehuis steunt. Later ben ik met de kinderen en begeleiding een middagje op stap geweest, De kinderen mochten zelf schoenen kopen, daarna iets lekkers eten en drinken en een take-away. Het was geweldig om te zien hoe leuk de kinderen en meiden het vonden om ZELF iets te mogen uitzoeken. En, by the way, we hebben ook al over volgend jaar gepraat (2007) wat ze dan willen doen. De ouderen kregen stof -zelf gekozen- om daarvan hun eigen jurk te maken.. Even voor de duidelijkheid dit project wordt gesteund door Appoint te Amsterdam en ik ben diegene die het begeleid.
Daarna naar Kandy. Hier hebben wij verschillende dingen gedaan. Allereerst hebben wij een lagere/middelbare school bezocht voor het 2de jaar. Met de Engelse leerkrachten zijn wij Engelse boeken gaan kopen en hebben ze 2 white-boards gekregen plus stiften etc. Als we volgend jaar (2007) genoeg geld hebben willen we nieuwe w.c.’s plaatsen. Daarnaast heb ik verschillende keren Singitha tehuis bezocht. Een tehuis waar kinderen wonen die door oorzaken als echtscheiding, verwaarlozing, misbruik hier worden geplaatst door de rechter. Met behulp van de De Ark, basisschool in Heemstede, heeft dit tehuis in 2005-2006 een wasmachine kunnen aanschaffen, verf voor de nieuwe keuken kunnen kleuterschool -op het zelfde terrein- een nieuw T.H. voor elk kind kunnen ontvangen. Verder hebben wij ze educatief materialen kunnen geven.
Daarna zijn we naar het bergachtige deel van Sri Lanka gegaan. Hier zie je o.a. geweldige watervallen en thee plantages. De bekendste plaats is Nuwara Eliya. Wij hadden 30 dozen met ons mee met winterkleren..Via de monnik werd het voorbereid. Bij aankomst werden we gehuldigd met een bloemenketting en een speech. Ik zelf voel mij dan erg klein. Het hele dorp liep uit. Ik was onder de indruk van de organisatie. Alle mannen hielpen mee om de dozen te dragen. Later werd er per familie een handvol kleren gegeven. Alles werd netjes bijgehouden en er waren 300 families in dit dorpje en iedereen kreeg iets. Verder waren ze begonnen met een community centrum maar verder dan het gras en een paar paaltjes waren ze niet gekomen maar toch vol trots lieten zij ons zien wat ze hadden gedaan. Kon ik maar meer doen!!!
Later op dezelfde dag zijn we verder naar de monnik afgereisd (toch nog zo’n 2 uur verder de bergen in) en zijn daar 2 dagen gebleven. Daar hebben wij nog eens 4 kleuterscholen bezocht. 1 kleuterschool bevindt zich op het bergachtige terrein van de grootste boerderij van Sri Lanka. Hier zie je veel koeien lopen (een gek gezicht voor ons Nederlanders) en hier wonen veel Tamils die erg hard moeten werken in de kou. En voor een schamelig loontje.
Terug in Kandy waren wij uitgenodigd voor het Singaleze Nieuwjaar feest. Het werd later gegeven zodat ik erbij kon zijn. Deze school hebben wij de afgelopen 3 jaar gesteund en hebben nu genoeg. Na een bedankspeech -waar ik natuurlijk niets van verstond, en in een paar zinnen werd vertaald- was het feest. Het is zo leuk om te zien dat kinderen overal in de wereld dezelfde spelletjes doen. Ook hebben wij nog 3 andere kleuterscholen bezocht.
Verder kwam er nog via via een aanvraag binnen om een dak te bekostigen voor de armste familie in 1 van de dorpjes. De mensen van het dorp zelf hadden de stenen allemaal samen gekocht alleen het dak was te veel. Vergeet namelijk niet dat al die mensen arm zijn. Zo we hebben deze familie geholpen door 2/3 van het benodigde geld te geven. Wij geven nooit het hele bedrag maar een deel. Hierdoor geef je mensen eigenwaarde en zijn ze niet een charity geval.
Succes -een weeshuis voor 30 meiden- bezoek ik elk jaar. We geven ze lang houdbaar voedsel en de meiden een cadeautje, maar ook zeep, shampoo, tandpasta/borstel en maandverband. De oudsten spreken nu een beetje Engels en ik kan daar dus mee praten. Leuk hoor!!!. Deze meiden zij Singalees of Tamil en hebben verschillende religies. Alles doorelkaar. Zo zou het overal moeten zijn.
De laaste 5 dagen zijn wij naar het Oosten gegaan, voor het 2de jaar. Dit natuurlijk met andere mensen die helpen en dan ook een vakantie hebben, een kans die ze anders niet krijgen en ondertussen helpen zij mij. We verblijven altijd in Aragum bay vlakbij Pottuvil. Hier hebben we 4 kleuterscholen geholpen met school spullen. We hebben de parkwachters in Yale park natuurboeken gegeven. Heel simpel maar heel handig. Ze hadden alle boeken verloren na deTsunami en dit hadden ze echt nodig. Daarnaast hadden wij een bed meegenomen en weggegeven. En 15 dozen met keuken gerei, pannen, bestek etc etc. Dit hebben we uiteindelijk verdeeld over 5 dozen. Na wat navraag kwamen de mensen zelf met de 5 armste hotels aan en daar hebben wij het afgegeven. Ik heb regelmatig de keukens bekeken en ben onder de indruk wat de mensen doen met weinig middelen. Waar ik helemaal onder de indruk van ben is dat de mensen in Sri Lanka niet om hun eigen ik denken, maar wie het meeste nodig heeft, terwijl ik ze allemaal arm of armer dan arm vind. De mensen van Sri Lanka hebben mijn hart gestolen. Verder hebben wij nog een familie waar de man in de gevangenis zit -onterecht- geholpen. De mensen in het dorp vroegen ons haar te helpen. Dit hebben wij gedaan. Speelgoed voor de kinderen, pannen, kleren en geld voor een dak. Hierdoor kan ze haar gasten – ze heeft een zeer primitief hotelletje- ontvangen en koken zonder dat het lekt. Dit betekent weer meer inkomsten. Zo help je mensen op weg!!! Op de dag van weggaan vroeg 1 van de loopjongens in het kleine hotelletje, waar alle spullen naar toe gingen. Na ons antwoord vroeg hij waarom hij niets kreeg. Hij zei toen het volgende: het lijkt misschien wel dat het goed met mij gaat, maar ik heb maar 1 trui en 1 broek de rest is verloren gegaan, en van dit kleine loontje wat ik ontvang kan ik niets van kopen. Jammer genoeg hadden wij niet veel meer over maar hebben hem een grote handdoek gegeven en de keuken een grote pan. Ik dacht toen ‘we moeten doorgaan’. Gewoon voor de gewone mens die iets kleins nodig heeft, kleren schoolgerei of iets anders. De gewone man, vrouw en kind op de straat.
Op weg naar 2007.