februari 2024

Dit jaar was ik zenuwachtig om te gaan. Ten eerste had ik nog steeds een zeer pijnlijke knie en ten tweede weigerde een van de vrijwilligers ruim 3 maanden met mij te praten. Alsof dat nog niet erg genoeg was, stonden alle dozen bij hem thuis.
Ik arriveerde op donderdagochtend, de taxi stond op me te wachten en bracht me naar Christima Residence waar ik altijd de eerste 1 of 2 nachten verblijf.

Ik ging naar bed voor een paar uur en na een duik in het zwembad in de middag kwamen Johncy en haar volwassen kinderen me ophalen en brachten mij meteen naar de kleermaker voor mijn werkkleding en daarna hebben we heerlijk gegeten.

De ochtend erna had ik mijn eerste bezoek aan een nieuwe stadsschool aan de rand van Colombo.
Normaal gesproken help ik geen stadsscholen. Het zijn er te grote (tussen de 3.000 en 6000 leerlingen is normaal) maar ik help wel met hockeyprojecten. Ze haalden me op en ik had een geweldige ochtend om de school te leren kennen.

De dag erna vertrok ik naar Kandy na een korte koffiestop bij mijn vriendin Desiree.

Het was geweldig om Ramani, Sameera en Henk weer te zien, de familie waar ik normaal verblijf. Dit is de plek waar mijn kast staat en in mijn kleine kastje is mijn leven. (kleding, boeken, schoenen, jas, ondergoed enz.).

De volgende 3 dagen waren verschrikkelijk. Ik moest de dozen doen.
Er waren grote ruzies met de vrijwilliger, er waren stiltes en hij negeerde mij. Zijn vrouw probeerde voor mij te zorgen en zorgde voor mijn eten, maar alles bij elkaar had ik geen energie en huilde ik veel. Is dit wat ik echt wilde doen? Is het tijd om het project op te geven waar ik zoveel jaren zo hard aan heb gewerkt? Is dit een teken?
Ik was in de war en erg verdrietig.

Ik keek zo uit naar mijn 2 dagen weg, het voelde bijna als vakantie.
Het gaf mij energie en de mensen gaven mij energie. Ik ging met Kanchana, mijn vriendin en vrijwilliger.

We hadden 3 projecten in 2 dagen en deden een aantal van onze favoriete dingen maar daarover later.

1. We gaven een jungleschool in het Mahaoya-gebied 8 grote whiteboards en legden de educatieve materialen uit die ze de vorige keer niet begrepen.
2. We bezochten een dorp in dezelfde omgeving en gaven 300 kinderen schriften, een gum, een etui en ze mochten speelgoed uitkiezen.
3. We gaven in hetzelfde dorp 2 kasten voor een bibliotheek (zodat de insecten de boeken niet zouden opeten) en we gaven voor 250 euro aan boeken voor de kinderen om te lezen. Een interessant project opgezet door welzijnsorganisatie om de kinderen te leren dat de wereld groter is dan hun dorp.

De andere dingen die we deden zijn onze jaarlijkse uitstapjes. We gaan altijd naar het nationale park om te kijken of we de olifanten zien en we gaan altijd naar thermale baden. Ik had weer energie gekregen en was klaar voor mijn laatste week.

Helaas hoorde ik dat de scholen weer gesloten waren (heel normaal in Sri Lanka, waar de overheid bepaalt wanneer het vakantie is en wanneer niet), en ik kan je vertellen dat kinderen in Sri Lanka meer thuis zijn dan op school. Best triest.

Dus wat heb ik nog meer gedaan?

• Ik bezocht een basisschool die een Engels kamp hadden die dag en deed wat Engelse spelletjes met de kinderen.
• Ik ben op zondag opnieuw naar de deze school geweest om kleding en lesmateriaal te geven.
• Ik heb 1 hockeyschool bezocht om te kijken hoe dit hockeyproject verloopt en om 1 school een keepersoutfit te geven.
• We gaven 1 kleuterschool ‘net alsof spelletjes’. Denk hieraan aan: bordjes, kopje, namaak eten etc.
• Ik bezocht samen met Desiree een kleuterschool, om te kijken of zij op het gegeven speelgoed paste (ze kregen van ons een waarschuwing).
• Op de laatste dag kwam Ayesh (van de stadsschool in Colombo) veel sportoutfits ophalen bij het hotel.
• Johnny kwam op de laatste dag terug om lesmateriaal voor haar kleuterklas op te halen.
• Ik liet sportoutfits achter bij Ramani en zij en Sameera zouden ze naar een school brengen om te helpen met hockeyuitrusting. Ik had geen tijd meer en kon niet alles zelf doen.
• We bezochten en gaven lesmateriaal aan een school voor speciaal onderwijs in Kandy. Dit was de eerste school die ik hielp toen we begonnen.
• We bezochten de school die Wendy en haar familie schilderden tijdens hun reis naar Sri Lanka. Ze waren op bezoek in het land, maar wilden ook goed werk doen. We gaven kleding aan de ouders en kinderen. Knuffels voor alle kinderen en ieder kind kreeg een t-shirt.

• We bezochten een nieuwe basisschool in de regio Mahaoya. Een leuk schooltje en ik heb wat lesmateriaal gegeven. Alle projecten rond Mahaoya doen we samen met de chef van dit gebied.
• We bezochten een andere stadsschool rond Wettagama voor een hockeyproject en we gaven al wat sportoutfits en ja ook wat educatief materiaal.

Het laatste project was een project in de Knuckles waar ik één nacht in een soort hotel verbleef. Heel basic en niet voor herhaling vatbaar. We hadden 10 dozen warme kleding bij ons die door de lokale mannen naar het hotel werden gedragen, aangezien dit hotel niet aan de hoofdweg lag. De volgende ochtend konden mensen kleding komen uitkiezen. Binnen een half uur was alles weg en ik vond het best triest om te zien dat er later meer mensen kwamen en we niets meer hadden.

Vanwege de andere goede ervaringen heb ik besloten om door te gaan met de projecten, maar het is tijd om verder te gaan en een aantal andere partners (vrijwilligers) te zoeken die mij willen helpen om de projecten naar een hoger niveau te tillen.

Ik kom terug in de herfst van 2024.

Natasja Lammers

Autumn-2023-01

een deel van de dozen