Twee jaar geleden, tegen het einde van de Coronatijd, deed Nishantha (een van de vrijwilligers) een project op een kleuterschool in het noordoosten van Sri Lanka.
Hij nam de bus (het kostte hem 8 uur) om daar te komen en hij verbleef 2 nachten op de legerbasis. Met hulp van de juf en enkele ouders hebben ze een watersysteem ontwikkeld zodat de kinderen hun handen konden wassen, de tuin bewaterd kon worden en er water was om het toilet door te spoelen (put in de grond natuurlijk). Het was hard werken en ze deden het ’s avonds omdat de ouders dagloners waren.
Mei 2023 had ik eindelijk de tijd om er weer heen te gaan en met eigen ogen te zien wat ze hadden gedaan. Het was ook goed om de lerares weer te zien en hoe het dorp ten goede was veranderd. Ik had het dorp en de school al 5 jaar niet gezien en de reiskosten om daarheen te gaan zijn erg hoog.

We gaven de kleuterschool de afgelopen 10 jaar:
• een speeltuin
• de buitenkant werd door onze vrijwilligers versierd met dieren
• veel speeltoestellen voor de school
• een zuiveraar voor schoon water
• 2 kasten
• watervoorraadtank en een nieuw watersysteem. (zie ook de foto’s)

Het wederopgebouwde dorp (waar de kleuterschool is) kreeg:
• 65 fietsen
• een schoon watersysteem voor alle mensen in het dorp
• een reparatieschuur voor de fietsen
• enkele machines om de fietsen te repareren.

Al met al is dit de afgelopen 10 jaar een groot project geweest. Het was dan ook geweldig om te zien hoe de plaats van een paar hutten weer in een dorp veranderde. Dit dorp werd tijdens de oorlog vernietigd en met hulp van de regering en het leger konden de mensen weer eenvoudige huizen bouwen en zo weer een dorp vormen. Het was en is een bijzonder project om dit dorp te helpen.
Aan het einde van ons bezoek werden we uitgenodigd om te komen eten bij de lerares thuis. Ze woont daar met haar man, zoon en haar moeder/vader.
Heel bijzonder voor hen en voor mij.

Natasja Lammers

Eerste bezoek ooit aan het dorp en ze bouwden een kleuterschool, gefinancierd door Zweden

Het was geweldig om weer in Sri Lanka te zijn. Het was herfst 2022. 
Ik was benieuwd hoe de situatie zou zijn na het bankroet van Sri Lanka. Ik zag dat het leven erg duur was geworden. Het wordt voor de bevolking elke dag moeilijker en moeilijker om rond te komen.
Deze keer hoefde ik geen dozen uit en in te pakken zoals ik dit afgelopen mei had gedaan. 
Ik kon dus meteen met Nishantha naar de scholen gaan. Hij huurde een auto wanneer dat nodig was en dat was zelfs goedkoper dan met de tuktuk.

De eerste week hebben we 2 scholen bezocht die we alle uit Nederland gekregen hockeyspullen hebben gegeven.
De scholen konden hun ogen niet geloven. De eerste school ging van 8 hockeysticks naar 50 hockeysticks ook gaven we trainingspakken en een keepers outfit. Ze waren overweldigd en we kregen allebei een tas met lekkers. Zo lief. 
Deze school heeft lang moeten wachten, want ons eerste bezoek was tijdens de corona. Het jaar daarna moest ik het bezoek annuleren vanwege de lockdown dus 2 jaar na ons eerste bezoek kon ik eindelijk de spullen geven

De tweede school was een grote stadsschool voor meisjes (2000 leerlingen). De gymleraar wilde hier heel graag hockeyles geven. Ze hadden de leerlingen al geselecteerd, maar er was geen materiaal.  Dus dit hebben wij geregeld. Er was een voorstelling, heerlijk eten en de ouders verzamelden zich in de hal om ons te bedanken. De hoofdonderwijzer vroeg me om een ​​gastles Engels te geven, wat ik graag deed. Het was leuk maar ook moeilijk omdat de leerlingen niet vaak Engels spreken op deze school.

We hadden een ontmoeting met meneer Mahinda, een onderwijsfunctionaris, die ons naar een school bracht waar hij de school had beloofd dat ik voor een bibliotheek zou zorgen (Hij had een bibliotheek gezien op een andere school die Robin Handleman heeft geschonken ). Ik vertelde meneer Mahinda dat ik maar een half uur zou komen om de situatie te bekijken, maar wat er daarna gebeurde, hadden Nishantha en ik totaal niet verwacht. Er was een enorme show, alle leerkrachten waren aanwezig evenals de ouders. In de toespraken bedankten de leerlingen ons voor het schenken van de bibliotheek. We waren er stil van. Ik had dit helemaal niet beloofd. Het was op de een of andere manier een beetje gênante situatie. Ze dachten dat ik de tapijten, tafels, stoelen, boekenkasten enz.  zou betalen. Ik zei dat ik alleen de boeken zou betalen. Oei!

Ondertussen wachtte een andere school nog steeds op ons. De kinderen hebben 2 uur op ons moeten wachten. Geen bevorderlijke situatie. De bloemen zagen er droevig uit, maar hun show was fantastisch. Ze kregen Engelse boeken en ik bekeek naar hun nieuwe Engelse activiteitenruimte. Na een heerlijke maaltijd en een geweldig cadeau vertrokken we weer.

Ik zorgde voor warmere kleding voor in de bergen waar we uiteindelijk naar toe gingen. Het was een regenachtige en koude dag en ik droeg 3 lagen kleding om een ​​beetje warm te blijven. Ik bezocht een kleuterschool waar ze de spullen, die zij 4 jaar geleden hadden gekregen, nog steeds gebruiken. We gingen naar verschillende plekken om de meegebrachte warme kleding uit te delen. Het was geweldig om te zien hoe de kinderen door de regen achter de auto aan renden. Ze wisten dat er iets ging gebeuren. Ik was hierdoor diep onder de indruk. Zo arm maar zo gelukkig. Ze vroegen om jassen en chocolade maar dat hadden we helaas niet bij ons. Wel hadden we andere kleding en babyspeelgoed.

Daarna huurde Nishantha weer een auto en gingen we naar het oosten en van het oosten terug naar het westen om verschillende scholen te bezoeken. Ik bezocht opnieuw een kleuterschool waar ik 5 jaar niet was geweest. Het was geweldig om te zien hoe het waterproject, waar Nishantha samen met de ouders in coronatijd aan gewerkt had, geworden is. Er is nu een watersysteem waardoor de kinderen/leraren hun handen kunnen wassen, de toiletten doorspoelen, theedrinken en de planten water geven. We waren uitgenodigd om bij de lerares thuis te komen eten. Dat hebben we gedaan en het was gezellig want haar moeder en zoon waren er ook.

In de buurt van Negombo zijn we naar een voorstelling geweest van een wat rijkere school. Normaal gesproken zal ik dit nooit doen, maar ik was de reclame van hun school (een blanke huid). Natuurlijk moest ik weer spreken en als kleuterleidster vertelde ik de ouders hoe belangrijk het is voor kinderen om te kunnen spelen.

De laatste scholen die we bezochten, waren 2 kinderdagverblijven in de buurt van Desirees huis.

Daarna, na 1 dag rust, vertrok ik om terug naar het koude Hollandse weer te gaan. 

Natasja Lammers

hockeysticks ordenen

Robin Handleman, een Amerikaanse dame, bezocht Sri Lanka twee keer, via ons goede doel.

Ze bleef telkens een flink aantal weken en hielp scholen voor speciaal onderwijs en basisscholen. De kinderen hielden van haar en ze bereidde goede lessen voor.

De laatste keer dat ze daar was, vertelde ze me dat ze twee bibliotheken wilde opzetten in de scholen waar ze had geholpen. Ik moet zeggen dat ik dacht dat ze dit niet zou doen. Ik dacht dat het onmogelijk zou zijn met de Srilankaanse gebruiken, maar Robin heeft het toch voor elkaar gekregen. Wauw.

Eerst moesten we best lang wachten vanwege de Corona maar tegen het einde daarvan vertelde ze me dat ze op hetzelfde moment zou komen als ik er ook zou zijn. Dat was fijn, want het zou de eerste keer zijn dat we elkaar in levenden lijve zouden zien.

In het begin waren er wat problemen en het was niet gemakkelijk voor Robin. Ze werkte heel hard om geld van de Kiwanis (hulporganisatie) te krijgen en met dit geld kon ze vervolgens de bibliotheken opzetten.

Op een dag belde ze me op met de mededeling dat ze de boeken kon ophalen. Robin mocht alle boeken zelf kiezen. Toen had ze de moeilijke taak om de boeken naar Sri Lanka te krijgen, maar het lukte haar en ze vond een Srilankaanse man die haar niet te veel geld hiervoor vroeg. In Sri Lanka werden de boeken opgehaald door Saman maar dat leiden tot veel papierwerk. Het was niet gemakkelijk, maar met wat te betalen bij de douane waren de boeken op weg naar Kandy.

Er waren zoveel boeken dat niet één, maar twee scholen hun Engelse bibliotheek konden krijgen. We kozen voor een onbekende school en een school waar Robin eerder les had gegeven. Toen begon het werk voor Robin omdat ik mijn eigen projecten had. Soms ging Nishantha ook met haar mee. Ze kocht stoelen, tafels, planken, verf, spiegel, tapijt etc. De onbekende school had een heel klaslokaal dat een bibliotheek kon worden. Ze hebben allemaal heel hard gewerkt om het op tijd (tien dagen) af te krijgen. De andere school vond het erg moeilijk om een plek te vinden en ze werkten niet zo hard. Dat was jammer en heel frustrerend.

Er was ook een deadline, want Robin moest terugvliegen naar Amerika … In die tijd hadden we natuurlijk ook te maken met avondklokken en stroomuitval. Rellen in het land. Het was een niet gemakkelijke tijd … Ik was al teruggevlogen, maar Nishantha kwam bij de opening van de bibliotheken.
Maar het resultaat is er en het ziet er fantastisch uit.

Dank je wel Robin!

Dozen opgehaald door Robin

Het reisverslag van Natasja in mei 2022 staat op de website.
U vindt het onder het tabblad Reisverslagen in het Hoofdmenu of klik hier

De laatste tijd heeft onze contactpersoon in Sri Lanka, Kanchana, diverse projecten voor ons gedaan.   
Ze heeft een donatie van de familie Dietzel, waarvoor we de familie heel dankbaar zijn, gebruikt om Solar-lights en inklapbare tafels voor de studenten in Mahaoya aan te schaffen. 

Er zijn ook voedselpakketten uitgedeeld in het Maha Oya gebied. De armste families kregen daarnaast voor de kinderen een pakket met ondergoed, sokken, een T-shirt en kleurpotloden. 

De bewoners gebruiken namelijk dezelfde waterbron als de school.

Hier is dus een heel mooi project gerealiseerd, dankzij de Green Heart Campaign.
Wij zijn hier heel blij mee. 

14 oktober 2021
Na 2 jaar afwezigheid i.v.m. de Corona zijn Natasja en Ingrid vandaag weer op weg gegaan naar Sri Lanka.

16 oktober 2021
Bericht van Natasja
We zijn eindelijk aangekomen in Sri Lanka . Zo fijn om terug te zijn.
Hoewel de scholen dicht zijn is er genoeg te doen. Eerst 2 dagen hotel (quarantaine Corona) en dan logeren we bij vrienden.

Reisverslag volgt later dit jaar.

Het is alweer 5 jaar geleden dat Youth4Youth (jeugdleden van VMHC Cartouche uit Voorburg) naar Sri Lanka kwam. Youth4Youth heeft toen onder andere hockey-les gegeven aan de kinderen van de Mahawatta Maha Vidyalaya school. Het hoofd van deze school speelt zelf ook hockey, hij vond dit zo’n leuke actie dat hij op zoek is gegaan naar iemand die de hockey-les kon overnemen.

Youth4Youth had de oude clubshirts en hockeysticks meegenomen en deze gedoneerd aan de school.
Het jaar daarop kwam er een andere groep van Youth4Youth naar Sri Lanka en zij hebben toen samen met Sri Lankan Hope for Children een keepersoutfit gekocht en deze aan de school gegeven.

De kinderen van de Mahawatta Maha Vidyalaya school gingen steeds beter hockeyen waardoor ze ook mee konden gaan doen aan wedstrijden, welke ook nog geregeld werden gewonnen. Hoe geweldig is dit voor deze kinderen.

Nu, 5 jaar later, hebben de kinderen nieuwe hockeyoutfits gesponsord gekregen door Sri Lankan Hope For Children. Daarnaast is Nishantha, een van de Sri Lankaanse vrijwilligers voor Sri Lankan Hope For Children, op pad gegaan om nieuwe hockeysticks te vinden. Dit was een hele onderneming zeker in deze tijd van Covid-19. Diverse malen is hij met de bus en trein naar Colombo gegaan vanuit Kandy, wat toch een reis van een paar uur heen en paar uur terug is. In Colombo is hij op zoek gegaan naar nieuwe hockeysticks maar die waren niet makkelijk te krijgen.
Vaak komen de hockeysticks uit India maar de levering van de sticks is op dit moment, door Covid-19, niet echt goed. Na vele sportzaken bezocht te hebben, is het Nishantha dan toch gelukt om 15 nieuwe hockeysticks te vinden. De nieuwe hockeysticks zijn door Nishantha gegeven aan de kinderen van deze school.

Ook wil de school nu een meisjes team opzetten. Hiervoor zijn we in Nederland nu een project gestart om via verschillende hockeyclubs spullen te krijgen. Denk hierbij aan shirts, sokken, scheenbeschermers, ballen en hockeysticks.

Dit is de nieuwe keepersoutfit geschonken door Youth4youth

In Sri Lanka gaan de scholen, na lange tijd gesloten te zijn geweest in verband met COVID-19, eindelijk weer open. Ramani heeft het dus weer superdruk om alle sponsorkinderen van de juiste schoolspullen te voorzien.

Online lesgeven werkt niet in Sri Lanka aangezien de kinderen thuis niet in het bezit zijn van een laptop. De school heeft dus gevraagd om aangepaste boeken dit jaar zodat de kinderen hier thuis veel in kunnen werken aangezien ze maar een paar dagen per week naar school kunnen. 

Er is besloten om i.p.v. nieuwe schoenen deze aangepaste (duurdere) boeken te kopen voor de kinderen. Doordat de kinderen weinig naar school konden afgelopen tijd zijn de oude schoenen niet veel gedragen en kunnen nog wel een jaar mee.

Kanchana, een van de vrijwilligers van Srilankan Hope for Childeren is bezig met een project in de omgeving van Mahaoya. We werken samen met het dorpshoofd en hij vertelt ons waar de armste mensen wonen. In het verleden hebben we een dorp geholpen met kleine zonnepanelen en voedselpakketten.

Twee jaar geleden heeft het dorpshoofd ons verteld over een dorp dat nog armer was! We hebben dit dorp bezocht maar konden niet alle bewoners ontmoeten omdat de meest afgelegen huisjes niet bereikbaar waren wegens het ontbreken van een weg ernaartoe. 

We hebben met het dorpshoofd en het schoolhoofd van de lokale lagere school gekeken wat we konden doen om te helpen. Ons hoofddoel blijft hulp aan de kinderen. Van de 150 families in het dorp hebben het dorpshoofd en het schoolhoofd de 20 allerarmste families met schoolgaande kinderen uitgekozen.

We hebben besloten om in deze tijd van Corona, met het geld gekregen van de Green Heart Campagne van LC Packaging, deze families ieder een uitgebreid voedselpakket voor drie maanden en ook 25 planten te geven, zodat ze zelf hun groenten konden telen. Deze planten kunnen met weinig water toe.
We gaan door met dit project maar vanwege de lockdown zijn de meeste projecten echter uitgesteld. 

Boxes-01

de begin jaren in Nederland

In 2001 ben ik gestart met het meenemen van schoolspullen vanuit Nederland. Dit was moeilijk, omdat ik maar 20 kilo per reis mee kon nemen. Sommige mensen gaven mij kleding en speelgoed, waar ik erg blij mee was. Hoe kon ik dit meenemen naar Sri Lanka? Ik heb aan mensen en vliegmaatschappijen gevraagd of zij spullen mee konden nemen maar ook dit wat erg moeilijk!

Mijn vader stelde voor of het geen goed idee was om een 20 ft container te vullen waarin ongeveer 400 dozen kunnen. Ik twijfelde. Hoe zou ik ooit aan voldoende kleding en studiematerialen kunnen komen om ongeveer 400 dozen te kunnen vullen? 
Ik zei tegen mijn vader dat het onmogelijk was maar toen gebeurde iets wat alles veranderde!
Op kerstavond hoorden we van de alles verwoestende Tsunami. In minder dan 3 maanden tijd hadden we niet een 20 ft maar een 40 ft container gevuld met 700 dozen en bedden, tafels etc.

Maar waar konden we dit alles opslaan?
Gelukkig was daar Ravi Perera die ons te hulp kwam. Hij was de eigenaar van een koekjesfabriek en de bovenste verdieping van deze fabriek stond leeg. Het was een hele klus om alle 700 dozen daar te krijgen. Het heeft ons drie jaar gekost om alle dozen te verdelen en uit te delen onder de dorpen, scholen en huizen.

Hier moest verandering in komen. Ik ging weer terug naar mijn oude systeem van het gratis laten vervoeren van een aantal dozen door diverse bedrijven. De laatste 5 jaar zijn er op deze manier ongeveer 300 dozen in Sri Lanka aangekomen.

Maar waar moesten we deze dozen nu weer laten?
Ik pak per jaar ongeveer 120 dozen uit en verdeel de inhoud hiervan over de diverse scholen en gezinnen. Vanaf 2019 is het door onder andere bombardementen en covid-19 niet gelukt om 120 dozen per jaar te verdelen. Er kwamen gelukkig ook nog steeds dozen bij.
Al deze dozen stonden de laatste 5 jaar bij de familie Wickramasuriya in Tennekumbura. Wij van Srilankan Hope for Children waren hier erg blij mee. De familie had 1 kamer met alle dozen en ik gebruikte hun huis om alle spullen te verdelen. Helaas moesten we dit vorig jaar veranderen omdat de familie hun kamer weer zelf wilden gebruiken. Wat we natuurlijk volledig begrepen!

Maar waar laten we de dozen nu?
Het is niet makkelijk om een grote, veilige ruimte te vinden. Gelukkig was daar Nishantha. Hij ging akkoord met het opslaan van de dozen in zijn huis. Nishantha heeft alle dozen uit Tennekumbura opgehaald, wat een flinke klus was. Op dit moment staan er ongeveer 140 dozen in Nishantha’s huis.

En waar bewaar ik de dozen in Nederland?
In mijn garage!

Natasja Lammers