Het is mogelijk bij onze organisatie als vrijwilliger te werken. Wij kunnen tegen een zeer geringe vergoeding voor kost en inwoning zorgen bij een familie in Kandy, lees voor verdere informatie onder op deze pagina. Hierdoor leer je tevens het “echte” leven in Sri-Lanka kennen. Vanaf 2 weken is het mogelijk als vrijwilliger te werken. Voordat je vertrekt naar Sri-Lanka bespreken wij dan samen waar je voorkeur naar uitgaat. Er zijn onder meer de volgende mogelijkheden:
- Als je redelijk/goed bent in Engels kan je Engelse les geven op basis/ middelbare scholen.
- Heb je verstand van of ben je geïnteresseerd in kunst dan kan je kunstlessen geven op basis/middelbare scholen.
- Indien je ervaring hebt of wilt krijgen met gehandicapte of autistische volwassenen of kinderen bestaat er de mogelijkheid te werken op een school met autistische kinderen.
- Zit je in je eindjaar van de PABO dan kan je in Kandy nog stage lopen.
- Wil je op een kleuterschooltje werken maar niet perse Engelse lessen geven dan kan dat ook.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden, er zijn echter nog veel meer mogelijkheden.
In Kandy ken ik sinds vele jaren een familie die met onze hulp een “bed and breakfast” zijn gestart. De omstandigheden zijn typerend voor het leven in Sri-Lanka. Het huis is schoon en je wordt voorzien van traditionele maaltijden.
Hieronder volgen enkele ervaringen van mensen die van deze “bed and breakfast” gebruik gemaakt hebben en vrijwilligers werk deden.
2019
Robin Handleman (2 weeks end of March 2019) I am so grateful that I met Natasha on a Facebook volunteering site. Being in Thennekumbura has totally changed my life and I highly recommend this volunteer experience to anyone who has a big heart and wants to have a life experience change like I had! I always felt so incredibly respected and loved by both schools that I volunteered in. The teachers have such big hearts and they want to do well for the students. They were very open to all the suggestions I had, and kept wanting more. Very big smile I totally fell in love with the students. The coed school for special needs stole my heart. As I got out of my Tuk Tuk, they ran up the hill to greet me with smiles from ear to ear and hugs that just made me feel so welcomed. The two weeks just went by so fast and I know I will be back to Sri Lanka in the future. My heart is definitely here!
The girls school for special needs was also wonderful to volunteer at. The caretakers truly love these girls and they appreciated all the games I played, especially Dominoes, manicuring and pedicuring day, and just there to give hugs. The girls love to have volunteers visit and they especially love to dance and sing! They are so talented. Amma’s Homestay, where your accommodation and food will be is 10 stars! From the time you walk through the door you feel like family. Amma make sure all of your needs are met both with food, accommodation, and the love she has for all her guests. I developed a sore throat while I was there, and I always had hot water and ginger, hot water and mint, and then we went to the Doctor Who just happened to be the next-door neighbor, and he was very nice as well. There will be no doubt in your mind after staying at Amma’s, that you will not want to go home. I want to put her in my suitcase and take her back to America with me. Namasha, her daughter, has the smile that just makes you want to smile. Hiruni, Amma’s daughter-in-law is a teacher’s aide who is willing to answer all of your questions about education in Sri Lanka, culture, almost every question you have either Namasha or her Hiruni has the answer. I can’t forget the dog, Honey, who is just a big teddy bear. He is the sweetest dog on this planet. One suggestion I have for you was a volunteer: try to bring something from your homeland to do with the students. It might be a game that you like to play, it might be an arts and craft project, A picture of your family, a picture of your country’s flag, flour, or bird, but something that represents your country so that the students can learn from you. I could go on and on, but I think at this point I will put my email down and if you have any questions please feel free to contact me.
Email: robin.handleman@gmail.com
2016
Januari 2016 Sterre en Marleen doen vrijwilligers werk. De eerste stap van onze 5 maandenlange reis, Sterre en ik. We kwamen net van de middelbare school af en Azië was al jaren onze droom. We stapten het avontuur tegemoet en dit had niet beter kunnen zijn dan in de vertrouwde handen van Amma. Toen we aankwamen werden we al vriendelijk ontvangen door Gamini. Hij stond ons op te wachten en ook hij liet ons gelijk thuis voelen toen hij samen met ons in de taxi ging. Amma verwelkomde ons na een lange autorit met een warme knuffel en een ananassapje. En natuurlijk kookte ze een verrukkelijk maaltje voor ons, wat we tot en met het einde van ons verblijf bij Amma nooit gemist hebben. Dat beloof ik je, als er iets is wat je nooit tekort zult komen in huize Amma, dan is het wel het verrukkelijke, verse, met liefde bereidde eten. Onder andere door middel van het eten (en de manier waarop!) proef je al heel snel de Sri Lankaanse cultuur. Maar ook door alle verhalen en feitjes die Amma ons graag vertelde, de vrienden van Amma die je ontmoet en de tripjes die je maakt natuurlijk. Ook met uitjes willen Amma, zo ook Namasha en Yayanika (haar kinderen), je maar al te graag helpen. Doordat Amma twee kinderen heeft, voelden we ons nog meer een onderdeel van het gezin. Zo hielden we samen met Yayanika en Namasha filmavondjes, deden we spelletjes en aten we samen. Maar ook de grapjes waren niet te missen in dit leuke gastgezin. We deden vrijwilligerswerk op verschillende scholen. Bij de ene school konden we meer doen dan op de andere school, zo lukte het op één school niet optimaal met Engelse les geven, dus gingen we maar kunstlessen geven zoals knutselen en tekenen en voor de girlshome konden we niet echt heel veel betekenen maar wat voelden we ons bijzonder om toch een aanwezig te mogen zijn daar en te zien hoe goed deze lieve meisjes met downsyndroom het hebben. Ook hebben we een school opgeknapt en voor bijna de helft geschilderd, en dit hebben we het meeste van de tijd gedaan. We hebben het ontzettend naar onze zin gehad, zowel met de kindjes, die ons altijd verwelkomden en bloemetjes in ons haar deden, als met de liefdevolle leraren en leraressen met hun lieve glimlach die altijd voor een kopje thee en wat lekkers zorgden. Dankjewel Natasja, Sandra, en natuurlijk in het bijzonder Yayanika, Namasha en Amma voor deze speciale ervaring die we nooit zullen vergeten!
Hallo allemaal, mijn naam is Paul en samen met 4 vrienden ( Liselotte, Anna-claire, Michiel en Jantine )zijn wij vanuit het project van Cartouche, “Youth4Youth”, 3 weken naar Sri Lanka gegaan om hier vrijwilligerswerk te verrichten voor hen die het nodig hebben onder leiding van Natasja Lammers. Wij hebben 2 volle weken les gegeven op de armste school in Kandy, een plaats midden in Sri Lanka. Hier hebben wij niet alleen de leerlingen les gegeven, ook hebben wij veel met hen gesport. Onze lessen zagen er als volgt uit:
- Hier zijn we met grade 4,5 en 6 kleurplaten gaan inkleuren van allerlei dieren en hebben we hen ook de Engelse namen van deze dieren geleerd.
- Hygiëne dag. Bij deze dag hadden we de focus gelegd op het goed poetsen van de tanden wat natuurlijk erg belangrijk is maar in Sri Lanka minder aandacht aan wordt besteed dan alle andere Westerse landen omdat het simpelweg geld kost.. Daarnaast hebben we de kinderen aan de hand van instructiekaarten geleerd hoe je je handen het beste kunt wassen.
- Engelse dag. Hier hebben we de kinderen nieuwe Engelse woordjes geleerd door op het schoolboord simpele dingen te tekenen zoals: bomen, molens, vissen etc.. met de Engelse namen en de kinderen schreven dit dan over in hub schrift.
- Hollandse dag. Hier hebben we de kinderen veel geleerd over onze cultuur, gewoontes en landschappen. Ook dit weer met behulp van plaatjes.
- Vanuit Nederland hadden wij zeker 50 hockeysticks meegenomen en hiermee zijn we elke dag met de kinderen gaan hockeyen, de sticks hebben we op de school achtergelaten en daar wordt nog steeds volop gebruik van gemaakt.
Ook hebben wij lokalen geverfd waar nu volop les wordt gegeven. Verder hebben wij de meisjes en vrouwen uit het “Girls Home” vele malen vermaakt met het zogenaamde “loombandjes” dit viel erg in de smaak en wij vonden het ook heel leuk om te zien hoe enthousiast de dames waren met het maken van simpele bandjes. Van het door ons ingezamelde geld hebben onder andere wastafels, een “playground” en hockeyspullen gekocht voor de school. Natasja zelf heeft ook erg veel spullen uit Nederland meegenomen en ook aan de kinderen gegeven, deze waren hier allen dolgelukkig mee. Dit alles was natuurlijk nooit mogelijk geweest door de strakke planning van Natasja en onze gastvrouw Chitranganie en haar zus. Chitranganie bood ons 3 weken lang onderdak aan met eten, wat ons allen erg goed beviel. Na onze reis in Sri Lanka zijn wij allen heel anders teruggekomen, we hebben enorm veel geleerd in Sri Lanka en waarderen alles veel meer wat we in Nederland hadden. Dit was echt een “once in a lifetime experience” Wij willen bij deze iedereen bedanken die een steentje heeft bijgedragen aan dit geweldige avontuur en natuurlijk Natasja voor haar enthousiasme. Youth 4 Youth Sri Lanka 2016
2015
Reisverslag Sri Lanka 2015 Hoi, mijn naam is Vivian (18) en ik ben samen met Marly (17), Lisa (18) en Jorrit (18) 3 weken in Sri Lanka geweest om vrijwilligerswerk te doen op een school in de buurt van Kandy (Mahawatte Maha Vidyalaya) en bij Children’s Home (huisvesting en school voor meisjes met een beperking). We zijn hier terechtgekomen via onze hockeyclub waar een vrijwilligersorganisatie aan verbonden is (Youth for Youth). Op de Mahawatte school hebben we drie weken lang lesgegeven in het Engels. De eerste twee weken hebben we met de jongere kinderen vooral veel gezongen, gedanst en geknutseld. Met de oudere meisjes hebben veel gekletst over uiteengelopen onderwerpen (over geloof, Nederland). De laatste week hebben we vooral veel hockeylessen gegeven. Het was onwijs gezellig om met iedereen te hockeyen en om te zien dat iedereen er veel plezier in had. Naast les te hebben gegeven, hebben we ook schoenen gedoneerd, een greenhouse en andere materialen. Ook hebben we tafeltjes, stoelen en de buitenmuur van één gebouw geverfd. Bij Children’s Home hebben we twee ochtenden een makkelijke Engelse les gegeven. In de middagen dat we er waren, hebben we onder andere gedanst, geknutseld en gekleurd. Het was leuk om te zien hoe te meisjes steeds meer aan je begonnen te wennen en de lach op hun gezicht te zien wanneer je weer langskwam. Bij Children’s Home hebben we ook drie buitenmuren geverfd en bloemen geschilderd op de muren bij de douches, om het wat op te vrolijken. In de drie weken dat we in Sri Lanka waren hebben we gelogeerd bij Chitranganie (Amma). Zij heeft samen met haar zus (Akka) voor ons gezorgd. We kregen een warm welkom met thee en pannenkoekjes en vanaf dag één voelde we ons thuis. Elke dag hebben we gelachen en onze band werd, naarmate de dagen vorderden, steeds beter. We kregen elke dag heerlijk te eten en hebben lekker veel gekletst. In de weekenden hadden we geen school en gingen het land zelf verkennen. Tijdens deze trips ging Gamini met ons mee als gids en Ravi was de chauffeur. Jayanika (zoon van Chitranganie) vergezelden ons ook in het weekend, wat erg gezellig was. We hebben veel mooie en verschillende plekken van Sri Lanka gezien. Van regenachtig, koud weer in de bergen naar heerlijk, zonnig weer aan het strand van Trincomalee.
2013
Hoi, ik ben Rosanne, 21 jaar en ik ben in juni/juli 2013 voor 5 weken naar Sri Lanka geweest. Mijn plan was om ongeveer 3 weken bij het gezin te verblijven en daarna 2 weken alleen verder te trekken naar de andere delen van Sri Lanka. Uiteindelijk is dit heel anders verlopen en ben ik bijna de volle 5 weken bij het gezin geweest, omdat het mij zo goed beviel. De eerste week ben ik met Natasja mee op pad gegaan om scholen te bezoeken die zij hulp biedt met haar project. Dit was een zeer bijzondere ervaring om te mogen meemaken. Ik kwam op plekken waar je niet zomaar andere toeristen tegenkomt en je ziet een andere kant van het leven in Sri Lanka. Scholen kunnen nog zo veel en zo blij zijn, met vrijwel niets. En ook de oorlogsgebieden waar Natasja mij mee naar toe nam, waren zeer aangrijpend. De week daarna stond ik ineens zonder enige docentervaring als kunstdocent voor de klas. Dat was in het begin heel spannend. Omdat ik niet kon kiezen tussen scholen en ik erg graag verschillende leeftijden wilde ervaren, ben ik bij 2 scholen aan de slag gegaan. Ze willen je overal heel graag, dus ik had het voor kiezen en mocht zelf mijn rooster indelen. De eerste school was een echte kunstschool voor leerlingen van 19/20 jaar en de 2e school was een kleine basisschool met in sommige klassen maar 2/3 leerlingen. Dit was een zeer bijzondere en mooie ervaring! Alles wat ik deed vonden ze zo ontzettend leuk. Zo begon ik op de kunstschool de eerste dag met 12 leerlingen, wat de volgende dag al verdubbelde en andere docenten hun leerlingen kwijt raakten dus ook maar aanschoven. Ik raad het iedereen heel erg aan en wees niet bang! De 3 weken vlogen voorbij en in de weekenden was het makkelijk te combineren om al flink wat delen rondom Kandy te bezoeken. De 2 weken daarna ben ik wel voor enkele nachtjes naar het oosten geweest, maar vanwege het weer kon ik het zuiden niet bezoeken dus kwam weer terug bij het gezin. De laatste dagen nog in het westen doorgebracht, vanwaar ik ook weer moest vliegen. Ik was zo gewend aan het gezin, dat het echt voelde als thuiskomen na een zware dag en Amma heerlijk (rassai) eten klaar had staan. Werkelijk fantastisch en met zoveel liefde gemaakt. Inmiddels thuis heb ik het al geprobeerd na te maken, maar nooit zo goed als daar. Iedereen is het gezin was open en vriendelijk naar mij. Vooral de moeder, Amma was erg zorgzaam. Ze behandelde mij als haar eigen dochter en hielp mij bv. mijn weg naar school te vinden door alle drukte van bussen en menigte aan mensen die je overal heen kunnen sturen. Ook lekker winkelen met Namasha en Amma en samen koken of lekker babbelen onder het genot van een Sri Lankaans kopje thee met veel melk en suiker. Naarmate ik vrienden maakten en het gezin beter leerde kennen, zagen ze mij ook bijna als een local. Je past je gemakkelijk aan hun gewoontes aan. Gewoon met Sari aan de locale overvolle bus in op weg naar school en dan de gezichten van de voorbijgangers bekijken als je arm in arm met Amma loopt en de Sri Lankaanse taal beoefent. Of midden op straat Amma roept (mama in het Sinhalese). Als ik er nu weer aan terug denk, krijg ik spontaan al heimwee. Ik kan nog veel meer vertellen over de fantastisch lieve familie en het heerlijke eten. Maar ik kan jullie garanderen dat de verhaaltjes van de andere meisjes allemaal even waar zijn.
 |
 |
 |
Marleen Opmaat (2013) Inmiddels ben ik alweer een aantal maanden in Nederland als er een kaart uit Sri Lanka op de deurmat valt. Nieuwsgierig open ik de envelop en herken al snel het handschrift van Amma. Vanaf het moment dat ik mijn eerste voetstappen zette op Sri Lankaanse grond is het mij duidelijk hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. Tijdens mijn hobbelige treinreis van Colombo naar Kandy ontmoette ik een man op leeftijd die enthousiast vertelde over zijn woonplaats en studietijd in Peradenyia. Ik was verbaasd over zijn beheersing van de engelse taal. Nog voor we zijn eindstation naderen krijg ik allerlei tradionele Sri Lankaanse snacks aangeboden en dringt hij erop aan dat ik hem bericht wanneer ik Kandy bereikt heb. Eenmaal in Kandy ontmoet ik Gamini en reizen we met een tuktuk naar Tenekumbura, waar ik de komende paar weken zal verblijven. Met een lach op hun gezicht worden wij door Namasha en Amma ontvangen met een glaasje papayasap, vanaf dag 1 mijn favoriete drankje! Ook maak ik gelijk die avond kennis met de beste kok van Kandy ( Amma). Na de twee dagen in Kandy doorgebracht te hebben rondom het huis om de familie wat te leren kennen ben ik met Gamini gaan kijken bij de school voor kinderen met o.a. autisme waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan. De rit er naar toe was al geweldig, Gamini kon veel vertellen over de plekken waar wij langs kwamen met de bus. Op het schooltje werden we met open armen ontvangen door het personeel en de kinderen. Ik vond het mooi om gelijk al het verschil te zien tussen de nieuwsgierigheid van de kinderen zonder beperking en de afwachting van de kinderen uit het speciale klasje. Gedurende de eerste week op het schooltje werd ik gelijk gevraagd om les te geven. Ik vond het fijn om te ervaren dat het vertrouwen er was. Ik heb er voor gekozen om eerst een paar dagen mee te kijken hoe de lerares het doet omdat ik daar ook van kan leren en de kinderen zo een beetje aan mij kunnen wennen. Vervolgens ben ik begonnen met een activiteit per dag en dit langzaam uitgebreid. Het is mij opgevallen dat deze kinderen veelal hetzelfde aanbod krijgen als kinderen in het reguliere onderwijs. Een van de leraresen vertelde mij dat dit te maken heeft met de visie op onderwijs in Sri Lanka. Deze visie gaat er vanuit dat een kind zich ontwikkeld door middel van rekenen, lezen en schrijven. Het leek mij leuk om te laten zien dat kinderen ook kunnen leren door activiteiten als muziek, lichamelijke beweging en het stimuleren van de zintuigen. Samen met de huidige lerares zijn we gestart met het project van rups tot vlinder waarin wij op een interactieve manier de kinderen wilde laten ontdekken hoe dit proces verloopt. De werkjes die zij maakte werden opgehangen in de klas en soms ook mee naar huis genomen zodat de ouders deze ook konden zien. Al gauw kwamen er positieve reacties vanuit de ouders en vertelde zij dat hun kind thuis had gesproken over “hoe een vlinder word gemaakt”. Het allermooiste vond ik dat de kinderen er heel veel plezier in hadden en steeds enthousiaster werden. De dagen in Kandy vlogen voorbij en en ik kreeg een al gauw een vast dagritme. In de ochtend na een frisse douche samen met Amma genieten van haar heerlijke ontbijt waar altijd net wat te veel van was zodat ik nog wat kon meenemen naar het schooltje. Vervolgens met de bus naar het schooltje waar ik tot twaalf uur s middags bleef. De middagen bracht ik door in het centrum met vrienden of weleens thuis met Namasha. In de weekenden kwam Jaynika wel eens naar Kandy wat het extra gezellig maakte in huis. Amma kookte dan wat speciaals en we deden een spelletje. Ook was ik vrij om erop uit te gaan waneer ik dat wilde. Zo ben ik een zaterdag naar met de bus naar een dorpje ten oosten van Kandy geweest. Terwijl ik naar een waterval liep kwam er een meisje bij mij lopen die geen engels sprak. Met de woorden Singhalees en wat handen en voetenwerk heeft zij mij begeleid naar de waterval. Na het omhoog klimmen werd ik uitgenodigd voor de lunch bij haar thuis waar ik kennis maakte met haar familie en de rest van het dorp. Een hele bijzondere ervaring. Verder heb ik in Sri Lanka nog meer andere plaatsen bezocht als ; Trincomalee, Sigiriya, Powolanura, Negombo en Colombo. Persoonlijk vond ik Tricomalee en de omgeving erg mooi.
2012
Hoi, wij zijn Jeroen en Melanie, We zijn in januari 2012 getrouwd in Sri Lanka, waarna we zijn gaan rondreizen door dit prachtige land. Tegen het einde van onze reis door dit land zijn we een week in dit gastgezin verbleven. Dit was voor ons een te gekke manier om kennis te maken met de echt Sri Lankaanse cultuur en gewoontes. Al vanaf het eerste moment werden we opgenomen in hun gezin. Vader en moeder waren zeer geïnteresseerd in onze cultuur en vertelde graag over hun land en gewoontes. Ze lieten ons dagelijks van de overheerlijke Sri Lankaanse keuken proeven, Amma (moeder) kan heerlijk koken en pakte elke dag flink voor ons uit. We hebben zelfs een dagje kookles van haar gehad. Vader is ook een harde werker, die veel nachtdiensten voor zijn werk draait. Desondanks was hij altijd goedgehumeurd en leek hij het leuk te vinden om mee te gaan met een wandeling of een uitleg te geven hoe je ergens het beste kon komen. Ook hun twee kinderen zijn erg lieve, respectvolle en behulpzame mensen. We hebben ook met hun erg veel plezier beleeft. We hebben die week zowel met het gezin als zelfstandig dingen ondernomen. Het huis ligt op een prachtige plek niet ver buiten Kandy, waar je mooie wandelingen kunt maken. In Kandy zelf is ook genoeg te doen en te zien. Je kunt hier heel gemakkelijk met een rechtstreekse bus naartoe komen. Kortom, een verblijf in dit gastgezin is een echte aanrader!!
 |
 |
 |
 |
2011
Net klaar met onze Havo begonnen onze plannen samen, Lola, Eva, Carlijn en ik. We wilden op reis! Mijn moeder was collega van Natasja en ik had op dezelfde basisschool gezeten als waar zij beiden werkten. Natasja ging ieder jaar naar Sri Lanka om de ingezamelde kleding uit te delen en ons goede doelen geld te gebruiken om daar op scholen de kinderen van hulpgoederen te voorzien. De foto’s gingen na afloop in de hal van onze basisschool. Dat was mijn eerste aanraking met Sri Lanka en wat Natasja allemaal voor het land deed.
Mijn reis begon in februari en eenmaal in Sri Lanka werd ik herenigd met mijn vriendinnen Lola en Eva en later met Carlijn waarna wij een reis maakten door het hele land en in aanraking kwamen met de cultuur, het dagelijks leven en de bijzondere geuren en kleuren van het land. Omdat deze cultuur zo ver van de onze af lag, vond ik het heel interessant om deze te leren kennen. Ik heb gezien dat ondanks de armoede de mensen tevreden zijn met wat ze hebben. Dat vind ik bijzonder.
De tijd bij mijn gastgezin was heel erg goed. De familie beschouwde mij als hun eigen dochter en de moeder Amma kookte hele lekkere Sri Lankaanse gerechten en leerde dat ons ook maken. Ik werd met alle liefde ontvangen en nog steeds hebben wij contact. Al met al heb ik geen slechte beslissing gemaakt om deze reis te maken en Natasja te helpen met haar projecten. Dit land is echt nog in wederopbouw na een oorlog, en heeft alle hulp nodig!
groeten Maartje Janssen (2011)
Adam’s Peak
In februari 2011 ben ik met een vriendin twee weken bij het gezin Wickramasuriya verbleven. Het gezin woont op een heuvel aan de rand van de stad Kandy (leuke stad!) en ik vond de omgeving prachtig. We werden met open armen ontvangen en ik voelde me meteen op m’n gemak. De moeder van het gezin stond gelijk in de keuken en maakte wat lekkers voor ons klaar. Ze is echt een engel. Ze had alles voor ons over en wilde zo goed mogelijk voor ons zorgen. Ze wil je veel vertellen en vragen, een lieve geïnteresseerde vrouw. Daarnaast kan ze echt verrukkelijk koken! Namasha is de dochter en is ook echt een schat. Tijdens ons verblijf was ze bijna altijd in een goede bui en ook met haar kun je je goed vermaken en kletsen. De zoon, Jayanika, is erg aardig en spreekt het beste Engels van het gezin. Hij kan je veel over de omgeving vertellen en laten zien. Ik heb een heerlijke tijd bij het gezin gehad, en ik zou graag nog een keer terug willen. Als je geïnteresseerd bent in hoe een Sri Lankaans gezin leeft, is bij het gezin verblijven zeker een aanrader, echt een unieke ervaring!! Carlijn Best
Hallo!
Mijn naam is Lola en ik ben twee jaar geleden een maand met een vriendin bij de familie Wickramasuriya verbleven. Dit was een geweldige en hele bijzondere ervaring. Op mijn reis die ik destijds naar Sri Lanka maakte, wilde ik zoveel mogelijk van de mensen en de cultuur meekrijgen. Dit is meer dan gelukt. De warme familie nam ons mee in hun dagelijkse, Sri Lankaanse leven. Ze hielpen ons en wij vergezelde hen in hun dagelijkse activiteiten. Maar alles was vrijblijvend. Niks hoefde, alles kon en de familie is erg relaxed. Van beide kanten hebben we zo veel plezier gehad! In die paar weken heb ik een hele sterke band opgebouwd en nog steeds hebben we contact. Ik zou iedereen aanraden op reis zoiets te doen want dichter bij het land, de mensen en cultuur heb ik voor mijn gevoel niet kunnen komen.
Lola van der Voort 2011
Hallo, ik ben Eva de Boer, 19 jaar. Ik ben in 2011 samen met een vriendin (Lola) een maand lang verbleven bij de familie Wickramasuriya. Ik heb dit als een grote toevoeging op mijn driemaandse reis door Sri Lanka beschouwd. Chithrangani ,die wij Amma(mamma) noemden, kan heerlijk koken! Ze doet het met veel liefde en je hoeft nooit bang te zijn dat je te weinig krijgt. In de maand dat wij er waren was het hele weer in Azië ontregeld door de orkaan in Australië, hierdoor hadden wij bijna alleen maar regen. Ondanks de regen hebben we ons prima vermaakt in Huize Wickramasuriya. Het was wel raar om zo betrokken te zijn bij hun leven en zomaar in hun huis rond te lopen. Het mooie hieraan vond ik dat ik zo het echte Sri Lankaanse leven mee heb gemaakt. Het is mooi om elkaars cultuur te leren kennen. De familie is hier heel open en vrij in. Ze zijn ook heel nieuwsgierig naar hoe alles in Nederland gaat en naar ons als personen. Ik denk er met een brede glimlach op mijn gezicht aan terug. Veel mooie herinneringen passeren mijn gedachten nog steeds dagelijks sinds ik terug ben in Nederland.
Groetjes Eva de Boer
