Nieuwsbrief 2013
Dit jaar was het een speciale reis naar Sri-Lanka, mijn dochter Sarina en partner Alfred namen de eerste 2 weken deel aan de reis. De 3e en laatste week reisde ik alleen.
Dit jaar heb ik buiten de gebruikelijke sponsorgelden een groot bedrag ontvangen van LC Packaging, Dit gaf mij de mogelijkheid om dit jaar meer en grotere projecten te realiseren.
Mede doordat ik jaar iets langer in Sri-Lanka verbleef dan gebruikelijk had ik de mogelijkheid enkele scholen/tehuizen meerdere keren te bezoeken.
Wij bezochten sommige oude/bekende scholen, maar steunen sinds dit jaar ook een nieuwe kleuterschool, een tehuis waar autistische kinderen en kinderen met het syndroom van Down verblijven. Tevens zijn wij gestart met een project in het oosten van Sri-Lanka.
De kleuterschool die wij zijn gaan steunen was een oude bekende, 10jaar geleden hebben wij deze school ook enige tijd geholpen. Aangezien het op dit moment weer slechter met de school gaat werden wij door een vriend van Gamini gevraagd of wij weer zouden kunnen helpen.
Voor mij was het een kans deze school weer eens te bezoeken en te kijken wat er nog over was van de hulpgoederen die wij destijds hebben geschonken.
De glijbaan die vroeger door mijn dochter werd gebruikt bleek tot onze grote vreugde nog aanwezig maar was volgens de leidster stuk en niet meer te gebruiken.
Na enige studie bleek het probleem heel eenvoudig met een stukje hout op te lossen waarna de kinderen de glijbaan direct weer gingen gebruiken.
De school bleek erg behoeftig en daarom hebben wij dit jaar direct gezorgd voor posters, poppen, primo, domino en andere zaken. Volgend jaar zal er een speeltuin worden aangelegd waar alle kinderen van het dorp gebruik van kunnen maken.
Middels een goede vriendin (Chichranganie) hoorde wij over een erg arm tehuis voor Autistische kinderen in de buurt van Kandy.
Tegenwoordig bestaan er in en rond Kandy geen echt arme scholen/tehuizen meer, maar toch besloten wij op voordracht van Chichranganie een tehuis te bezoeken met kinderen met het syndroom van Down of kinderen die autistisch zijn.
Aan de buitenkant leek alles in orde en keken wij elkaar aan met de vraag wat hier de problemen zouden kunnen zijn. Nadat wij binnen waren begrepen wij direct wat er aan de hand was. Het tehuis was erg arm en het zag er erg vervallen uit.
De naam “home for down syndrome children” bleek niet helemaal correct, er verbleven namelijk ook autistische meisjes/vrouwen in de leeftijd van 11 tot 41 jaar oud.
De ontvangst was hartelijk, er werd door een meisje voor ons piano gespeeld.
In een gesprek met 2 leidsters werd duidelijk hoe groot de behoeftes zijn en hoe arm het tehuis is. Voor dit jaar werd er besloten om schoonmaakspullen te kopen, zoals bezems, stoffer en blik en toiletborstels. Wij gaven ook enkele posters om het geheel wat op te vrolijken. Volgend jaar willen wij de centrale hal die als groepsruimte wordt gebruikt gaan schilderen. Wat er voor de nabije toekomst hard nodig is zijn: handdoeken, kleding en voedsel. Na enige discussie bleek dat het niet de bedoeling was dat wij voedsel zouden schenken daar dit traject reeds door een Deense familie wordt bekostigd, wel mogen wij voor snoepgoed en koek en dergelijke zorgen.
De kinderen gaan iedere dag in uniform vanuit het tehuis naar school wat een onderdeel van het tehuis blijkt te zijn.
Samen met Rosanne (een Nederlandse studente die via onze organisatie vrijwilligers werk deed) heb ik een ochtend gekeken en geholpen op de autistische school. Op deze school was werkelijk niets maar dan ook niets aanwezig, dit terwijl de onderwijzeres mij vertelde dat alles aanwezig was wat zij nodig had om les te geven. Na enig rondkijken wist ik wat ik volgend jaar voor ze mee zou nemen. Dit jaar heb ik alvast enige speciale scharen die ik uit Nederland had meegenomen achtergelaten.
Ons project in het oosten van Sri-Lanka was een wens van Gamini. Hij wilde in het oosten al langere hulp bieden, maar ons budget stond het niet toe. Dit omdat de hulpprojecten daar groter zijn en veel geld kosten.
De oorlog heeft enorm veel schade aangericht waardoor er enorm veel vraag naar hulpgoederen en geld is. Via vrienden is Gamini terecht gekomen bij een officier van een special task force. (de legertak van de politie).
Ondanks dat wij ons afvroegen of het met ons beetje geld wel zin had om te helpen, zijn wij ondanks onze twijfels toch naar hem toegegaan.
Wij werden bij hem thuis in Kandy bij zijn vrouw en kinderen uitgenodigd. Van iedere 6 weken is hij slechts 5 dagen thuis, de rest van de tijd verblijft hij in de buurt van Trincomolee. Hij liet ons de meest afschuwelijke foto’s van de oorlog zien. Wij hoorde dat de regering een dorpje in het Noord-Oosten van Sri-Lanka aan herbouwen is. Het werd mogelijk gemaakt om daar te gaan kijken wat er hoogst nodig is aan hulpgoederen. Aangezien wij een Non Profit Organisatie zijn, konden wij reizen zonder speciaal in te vullen vergunningen.
Wij (Ravi (chauffeur), Gamini, Rosanne en ik vertrokken vervolgens naar het oosten.
Onderweg ontmoeten wij veel militairen die ons gidsten naar het te herbouwen dorp. Toen wij aankwamen zagen wij veel kleine hutjes en huisjes.
Op een gegeven moment werden wij gestopt door een militair met de vraag wat wij kwamen doen. Nadat Gamini het doel van onze reis had uitgelegd werden wij uitgenodigd op zijn kantoor. Om een lang verhaal kort te maken: Wij besloten speeltoestellen voor de speelplaats naast een nog te bouwen kleuterschool te doneren. De kleuterschool werd bekostigd door een Zweedse organisatie.
De officier beloofde mij de speeltoestellen op te halen in Kandy en er voor te zorgen dat deze veilig zouden worden bevestigd op het schoolplein.
Ook doneerde wij 15 stoelen voor een gemeenschappelijke ruimte en nog wat educatief speelmateriaal.
Ik voelde mij erg nederig in de hele situatie.
Op het eind van ons bezoek werden wij nog uitgenodigd om thee te drinken met enkele overlevende uit het dorp. De verhalen waren verschrikkelijk en zijn langlang in onze gedachten gebleven.
Wat hebben wij nog meer gedaan?
Wij bezochten scholen en tehuizen waar nog projecten lopen.
Wat kochten wij nog meer?
- Trommel
- Educatief materiaal voor ongeveer 10 scholen
- Zakgeld, geld en cake voor de jongens van het Saravena tehuis
- Scheerschuim en zeep voor de leidinggevende
- Schoolboard
- Ballen
- Snoep voor de kinderen
- Engelse spelletjes en posters
- Vingerverf, potloden en nog heel veel meer