Toen ik in Kandy aankwam, was ik heel blij dat alle 141 dozen bij Amma (Chitranganie) waren aangekomen.
Ik betaalde voor elke doos € 7,50 en wist dat er bijna altijd problemen waren bij de douane daarom was ik zo blij.
De eerste week moest ik ongeveer 60 dozen uitpakken wat meer dan genoeg is voor 1 jaar. Gelukkig kon Namasha me helpen, omdat ze op dat moment geen baan had. Het uitpakken duurde ongeveer 2 dagen.
 |
 |
De hele verdieping van Amma’s huis stond vol met enorm veel verschillende soorten speelgoed (zoals poppen, spelletjes, knuffels, constructie speelgoed, puzzels, kleding, babyspeeltjes, kunst, auto’s enz.). Daarna waren we na die twee dagen bezig met het uitzoeken van alles.
De stapel spellen moest bijvoorbeeld worden gesorteerd in geheugenspellen, dominospellen, telwedstrijden, enzovoort. De kleding moest worden gecontroleerd op bruikbaarheid(schoon, ritsen, knopen enz.) Daarna sorteerde Namasha ze in jongens-, meisjes- of volwassenkleding, een langdurige bezigheid.
Daarna zijn we naar de stad gegaan om voor alle scholen (ongeveer 15) knutselmaterialen te kopen, zoals lijm, gummetjes, potloden, verf, viltstiften, flashcards, scharen enz., alles wat ik dat jaar maar kon krijgen.
Daarna werden de grote tassen weer gevuld voor de scholen waar de tassen aan gegeven werden.
Tegen die tijd wist ik hoeveel kleuterscholen, basisscholen en tehuizen ik zou bezoeken. Dus alles bij elkaar werd de eerste week gebruikt om uit te pakken, uit te sorteren, nieuwe spullen te kopen en opnieuw in te pakken.
Elke school krijgt spullen voor 3 jaar. De 3e en laatste keer geven we een speciaal cadeau zoals knexx, lego of andere bouwstenen. We controleren dan ook of de materialen worden onderhouden (schoongemaakt) en of de leerkrachten de spellen begrijpen. In de tussentijd organiseren de vrijwilligers, Kanchana, Amma en Gamini de reizen met Ravi; mijn chauffeur.
Doordat de benzine de laatste jaren steeds duurder wordt, moeten we minstens 3 vlak bij elkaar liggende scholen per dag bezoeken. Kleuterscholen stoppen om 11.30 uur en basisscholen om 13.00 uur of 13.30 uur, dus moeten we vroeg opstaan.
 |
 |
Naast scholen hebben we voor de tweede keer een gebied bezocht dat Mahaoya heet. Vorig jaar gaven we zonnepanelen omdat dit gebied geen elektriciteit heeft (de nieuwe regering hield op met het project wat de vorige regering was begonnen). Dit jaar wilde ik zelf zien of het project zonnepanelen een succes was, en ….. het was een groot succes! De mensen waren zo blij dat zij ons hun brandende gloeilamp konden laten zien.
Toen we vroegen wat ze dit jaar echt zouden willen, zeiden ze: VOEDSEL.
Dit is moeilijk omdat zodra we ze voedselpakketten geven, ze er op hopen dat we het ook de maanden daarna zullen blijven geven.
We besloten dat we aan 12 gezinnen (gekozen door het dorpshoofd) een voedselpakket zouden geven als een extra. Kanchana vulde de dozen met veel items zoals: suiker, linzen, meel, crackers, koekjes, thee en melkpoeder. Daarna wilden Kanchana (zij is de baas over dit project) en ik het dorp met de zonnepanelen zien.
Met een ander dorpshoofd begonnen we een zandweg af te lopen. Ravi moest bij het eerste “huis” achterblijven bij het busje omdat het busje niet in dit gebied kon rijden. We wisten niet dat de huizen zo ver van elkaar lagen waardoor we dus meer dan3 uur liepen en nog niet alle families hadden bezocht. Arme Ravi, hij moest hierdoor lang wachten.
Zoals ik hierboven al schreef waren de families erg blij ons te zien en zij nodigden ons uit in hun hut/huis. Ze boden ons kokosdrank aan, ik voelde me heel nederig.
 |
 |
Een ander nieuw project was een school midden in het centrum van Kandy. Ik dacht dat er in Kandy geen arme scholen meer bestonden maar ik had het mis. Amma kende deze plaats, het is een school voor dakloze kinderen. Ze vroegen ons om nieuwe uniformen, 18 in totaal. We werden vroeg in de ochtend verwacht zodat we het begin van de dag konden meemaken.
De kinderen arriveerden rond 7.15 uur en ze moesten zich wassen en hun tanden poetsen. Hun eigen kleding werd gewassen op school. De kleuters kregen een beetje hulp van een dame die in dienst is van de school. Vervolgens hielpen we de kinderen om hun nieuwe uniform aan te trekken. De kinderen en leraren waren erg blij met het gegeven speelgoed.
Goed om te zien en een geweldig einde van een fantastische werkvakantie.
Natasja Lammers